Στόν προσευχόμενο στόν Θεό, τόν ὁποῖο ὅλοι του οἱ συγκάτοικοι χλευάζουν.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μέχρι νά ἀρχίσεις νά προσεύχεσαι στόν Θεό ἤσουν σ᾿ ὅλους ἀγαπητός. Καί τώρα ξαφνικά στό σπίτι σου εἶσαι στό ἐπίκεντρο ἐχθρικοῦ στρατοπέδου. Νωρίτερα μεθοῦσες, καί κάπνιζες καί λίγο ἔκλεβες καί ἔβριζες καί τεμπέλιαζες τίς ἐργάσιμες μέρες καί ἔκανες ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι σιχαμερό μπροστά στόν Θεό καί τίμιο στόν κόσμο. Καί ὅμως τότε ἤσουν ἀγαπητός σ᾿ ὅλους στό σπίτι. Ἐνῶ τώρα πού κατευθύνθηκες στόν δρόμο τοῦ δικαίου, τῆς τιμιότητας καί τῆς προσευχῆς, τώρα ὅλοι ὅρμησαν πάνω σου σάν σφῆκες.

Ἡ Αὐτοεκτίμηση πού βλάπτει τήν ψυχή…

  Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».
«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε , αν ποτέ συμβή αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια. Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς; Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».

Τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας…οἱ 15 ἐντυπωσιακότεροι καταρράκτες του κόσμου!

1. Letchworth State Parks, Genesee River, Νέα Υόρκη

Ἐπιστολή Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς γιά τή μυστική προσευχή

http://www.orthmad.gr/node/1849Με ρωτάς αν πρέπει να προσευχόμαστε φανερά ή μυστικά. Και το ένα και το άλλο. Μόνο να γνωρίζουμε ότι στη φανερή προσευχή πρέπει να φυλαγόμαστε από την υποκρισία μπροστά στους ανθρώπους και στη μυστική από τη δικαιολόγηση του εαυτού μας μπροστά στον Θεό. Να ένα παράδειγμα μυστική προσευχής, που βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μητροπολίτη της Μόσχας Φιλάρετου, μετά τον θάνατό του:
«Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Πατέρα, δώσε στον δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ.

Γερόντισσα Μακρίνα-Λόγια καρδιᾶς

 

 Στήν ώρα της διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν «ευχή». Γιατί μέσα καί στά πνευματικά ακόμη θά υπάρχει καί μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία,, θά υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα. Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν «ευχή».

Γιά ὅσους κοινωνοῦν ἀνεξομολόγητοι

Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου

Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.

Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος δεμένος με αλυσίδες, γιατί είχε μέσα του ολόκληρη λεγεώνα πονηρών πνευμάτων.

Οι άλλοι Σκύθες τον πρόσεχαν νύχτα-μέρα, από φόβο μήπως οι δαίμονες τον ρίξουν στη φωτιά και τον κάψουν ή τον πνίξουν στο νερό ή τον γκρεμίσουν σε κανένα βάραθρο… 

Πριν δαιμονιστεί ο Σκύθης αυτός, από νέος ακόμα, έκανε τα θελήματα των δαιμόνων και ζούσε ζωή ακόλαστη.

Κάποτε όμως έκανε και μία φρικτή ασέβεια. Στη Βασιλεύουσα, όπου είχε πάει μαζί με άλλους ομόφυλους του, επισκέφθηκε μία εκκλησία.

Εκεί, μολονότι αβάπτιστος και ακάθαρτος, τόλμησε να πλησιάσει στο άγιο ποτήριο την ώρα της θείας μεταλήψεως και να κοινωνήσει!

Πρός ἐπίδοξους... ἱεροκήρυκες

ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ

ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ

Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε πού έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θά νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.

Αυτός ήταν ο λόγος πού οι άγιοι πατέρες ζούσαν απομονωμένοι στην έρημο, όπως ο Ηλίας ο θεσβίτης, ο Ιωάννης ο βαπτιστής και όλοι οι υπόλοιποι πατέρες.Μη νομίσετε ότι οι άγιοι κατόρθωσαν να εξαγιασθούν ζώντας μεταξύ των ανθρώπων. Επέτυχαν να κατοικήση μέσα τους η θεϊκή δύναμις, αφού προηγουμένως ασκήθηκαν πολύ στην ησυχία.

Λόγοι περί τῶν κακῶν λογισμῶν. Πατερικαί Διδαχαί

Λόγοι περί των κακών λογισμών

 

Ὁ ἅγιος Νικόδημος μιλώντας γιὰ τὴν φύλαξη τοῦ νοῦ γράφει: «Ἡ ψυχὴ ἢ ἔξωθεν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων βλάπτεται καὶ καταβυθίζεται, ἢ ἔσωθεν ἀπὸ τῶν κακῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν τῶν ἐν τῇ καρδίᾳ εὑρισκομένων. Διά τοῦτο εἶναι χρεία νὰ προσέχη ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ φυλάττη τόσον τὰς αἰσθήσεις του ἀπὸ τῶν ἡδονικῶν καὶ βλαπτόντων ἀντικειμένων, ὅσον καὶ τὴν καρδίαν του ἀπὸ τῶν πονηρῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν».¹

Ὁ ὅσιος Θεόδωρος Φωτικῆς στὰ 100 ψυχωφελῆ κεφάλαια σημειώνει: «Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει φίδι μέσα στὸ κόρφο του κι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει λογισμὸ πονηρὸ μέσα στὴ καρδία του, θὰ πεθάνουν. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸ φαρμακερὸ δάγκωμα τοῦ φιδιοῦ κι ὁ δεύτερος ἀπὸ θανατηφόρο φαρμάκι ποὺ ἔβαλε στὴν ψυχή του. Γι᾽ αὐτὸ νὰ σκοτώνουμε γρήγορα τὰ γεννήματα τῶν ἐχιδνῶν καὶ νὰ μὴ κυοφοροῦμε πονηροὺς λογισμοὺς μέσα στὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ μὴ πονέσουμε πικρά.

Ἀντίχριστος καί τά 5 ἐγώ, Οἰκουμενισμός - Συγκρητισμός, Σχέδια διαβόλων (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου).

 Ἀντίχριστος καί τά 5 ἐγώ, Οἰκουμενισμός - Συγκρητισμός...: ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΜΑΣΣΩΝΙΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Οικουμενισμός - Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης ...

Μία ἄγνωστη (σύγχρονη) μυροβλυσία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, διηγημένη ἀπό αὐτόπτη μάρτυρα!

Οκτώβριος. Ο  μήνας του Αγίου  Δημητρίου του  Μυροβλύτη.

Παραθέτουμε ως τιμή  στον Άγιο  ένα θαύμα μυρόβλυσης του Αγίου  από αυτόπτη μάρτυρα.

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε  την μνήμη της αθλήσεως του  πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430 1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.

Ο  ναός του Αγίου Δημητρίου με  ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν  τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά  στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου.  Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στο ναό. 

Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρ-νακα, έψελνε την παράκληση  του Αγίου. Μοναδικός κληρικός  που παρευρισκόταν, ο νεαρός  και νεοχειροτονηθείς διάκονος  του ιερού ναού μαζί με την  διακόνισσα-σύζυγό του. Ο τότε  προϊστάμενος του ναού και νυν μητροπολίτης Βεροίας,  Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τους είχε παραγγείλει να βρίσκονται εκεί και  να τον περιμένουν.